De wegende ochtend is er weer
Ik denk nog eens over vaderschap Eeuwig is er het kind Dat danst in mijn onderbuik En ergens lijkt ze op mij Omdat ook mijn vader kinderloos is En omdat het te laat is voor kinderen Is er altijd opnieuw een laatste gedicht Mijn dochter doet een takvogel na Omdat het bos niet meer fluit Ik geef haar een sinaasappel en een tennisbal En zeg haar hoe te staan - zoals vader deed Kijk aan kind: je bent de Melkweg Dansend in mijn onderbuik.
0 Reacties
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Tijs van Bragtdichter. Archives
September 2021
|